کلمه "نیمه باز" ترکیبی است که در زبان فارسی به معنای حالتی است که در آن چیزی کاملاً بسته یا کاملاً باز نیست و در وضعیت میانه‌ای قرار دارد. برای استفاده صحیح و نگارشی از این کلمه، چند نکته وجود دارد:

1. نقطه‌گذاری: در جملاتی که از "نیمه باز" استفاده می‌شود، باید توجه کرد که اگر در وسط جمله باشد، نیازی به کاما یا نقطه دیگری نیست و تنها از خود عبارت استفاده می‌شود.

2. نحوه نوشتن: این عبارت به صورت جدا نوشته می‌شود، چرا که "نیمه" و "باز" هر یک به تنهایی معنی دارند و ترکیب آنها به معنای جدیدی اشاره می‌کند.

3. نوع و سیاق: بسته به سیاق جمله و موردی که از "نیمه باز" استفاده می‌شود، ممکن است نیاز به توضیحات بیشتری باشد. مثلاً در توصیف یک در یا پنجره: "در نیمه باز به تازگی هوای تازه را به داخل اتاق راه یافته است."

4. تطابق: اگر "نیمه باز" به صفتی تبدیل شود، باید با اسم همخوانی داشته باشد. به عنوان مثال، "چشم‌های نیمه باز" یا "دروازه نیمه باز".

با رعایت این نکات، می‌توان از عبارت "نیمه باز" به راحتی و به درستی در نوشته‌های فارسی استفاده کرد.