آزار

واژه "آزار" در زبان فارسی معانی و کاربردهای مختلفی دارد و به همین دلیل قواعد نگارشی و نحوی خاصی برای آن وجود دارد. در ادامه به برخی از این موارد اشاره می‌کنم:

1. معنی: آزار به معنای درد و رنج، اذیت و ناامیدی است. می‌تواند به معنای فیزیکی یا روحی باشد.

2. استفاده در جملات:

   • فعل: آزار دادن (برای مثال: او به دیگران آزار می‌زند.)
   • اسم: آزار (برای مثال: او از آزار دیگران دل‌پریش است.)

3. ترکیب‌های مرتبط:

   • عباراتی مانند "آزار جسمی" و "آزار روانی" به نوع خاصی از آزار اشاره دارند.
   • این کلمه همچنین می‌تواند در ترکیب‌های منفی استفاده شود، مانند "آزاردهنده".

4. قواعد نگارشی:

   • کلمه "آزار" همیشه با حرف "الف" شروع می‌شود و درست است که با حروف دیگر نوشته نشود.
   • در نوشتن متن، باید مراقب شدت و نوع ابراز آزار در جمله باشید تا احساسات منتقل شده درست فهمیده شود.
5. نکات زبان‌شناختی:
   • این کلمه در زبان‌های دیگر نیز معادلاتی دارد اما معنای آن می‌تواند بسته به زبان و فرهنگ متفاوت باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "آزار" در نگارش و مکالمه فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "آزار" در جملات آمده است:

1. او همیشه به خاطر حرف‌هایش باعث آزار دیگران می‌شود.
2. آزار حیوانات از نظر اخلاقی ناپسند و غیرقابل قبول است.
3. پلیس موظف است از آزار و اذیت شهروندان جلوگیری کند.
4. آزار روحی ناشی از برخی روابط نابهنجار می‌تواند تأثیرات طولانی‌مدتی بر فرد داشته باشد.
5. او به جمع‌آوری امضا برای ارائه به دولت درباره قوانین سخت‌گیرانه آزار مهاجران پرداخت.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!