عبارت "امکان پذیر" از دو بخش تشکیل شده است: "امکان" و "پذیر". در زبان فارسی، این عبارت به معنای "قابل تحقق" یا "قابل انجام" به کار می‌رود. در زیر نکاتی درباره‌ی نوشتن و استفاده از این عبارت بررسی می‌شود:

1. نگارش: در نگارش فارسی، "امکان پذیر" باید به صورت جداگانه نوشته شود (امکان" "پذیر) و نباید به هم چسبیده نوشته شود.

2. استفاده در جملات: این عبارت معمولاً در جملات به کار می‌رود تا به وجود یا عدم وجود قابلیت یا امکان اشاره کند. مثلاً:

   • "این طرح امکان پذیر است."
   • "آیا این پیشنهاد امکان پذیر خواهد بود؟"

3. جایگاه در جمله: "امکان پذیر" می‌تواند به عنوان صفت و به دنبال اسم بیاید. مثلاً:

   • "این یک راه حل امکان پذیر است."

4. نکات معنایی: در استفاده از این عبارت باید دقت کرد که به درستی بیانگر مفهوم قابلیت یا انجام پذیری باشد.

5. فعلای وابسته: گاهی اوقات ممکن است این عبارت با فعل‌های خاصی همراه شود، مانند "بودن"، "داشتن" و غیره. به عنوان مثال:
   • "این کار نیاز به شرایطی دارد که امکان پذیر باشد."

به طور کلی، "امکان پذیر" یکی از عبارات رایج در زبان فارسی است که استفاده صحیح و مناسب از آن می‌تواند به وضوح بیان مطلب کمک کند.