واژه «وطن‌پرست» به معنای کسی است که نسبت به وطن خود عشق و علاقه دارد و برای آن ارزش قائل است. در اینجا به قواعد نگارشی و نکات مربوط به این واژه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: واژه «وطن‌پرست» با یک خط تیره (ـ) بین دو بخش «وطن» و «پرست» نوشته می‌شود. استفاده از خط تیره نشان می‌دهد که این دو بخش به هم مرتبط هستند و یک مفهوم ساختاری جدید را ایجاد می‌کنند.

2. تلفظ: این واژه به صورت «vatān-parast» تلفظ می‌شود و تأکید بر بخش اول (وطن) معمولاً بیشتر از بخش دوم (پرست) است.

3. قواعد صرف و نحوی:

   • این واژه اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل و مفعول در جملات استفاده شود. به عنوان مثال: «او یک وطن‌پرست واقعی است» یا «وطن‌پرستان باید اتحاد داشته باشند».

4. معنی و مفهوم: «وطن‌پرست» به معنای کسی است که به سرزمین و فرهنگ خود احترام می‌گذارد و در دفاع از آن می‌کوشد. این واژه بار معنایی مثبتی دارد.

5. مترادف‌ها و antonym: مترادف‌های این واژه عبارتند از «ملی‌گرا» یا «میهن‌پرست»، و آنتونیم آن می‌تواند «خیانت‌کار» یا «ضد وطن» باشد.

6. استفاده در جمله: برای انتخاب واژه مناسب در جملات، باید به بافت اجتماعی و فرهنگی متن توجه کرد. به عنوان مثال: «وطن‌پرستان همواره در حفظ استقلال کشور تلاش می‌کنند».

توجه به این نکات باعث می‌شود تا واژه «وطن‌پرست» به درستی و با دقت در متون مختلف استفاده شود.