ویران

کلمه "ویران" در زبان فارسی به معنای تخریب‌شده یا نابود شده است و به عنوان یک صفت یا اسم مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر، چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. نحو و جمله‌سازی:

   • "ویران" می‌تواند به عنوان صفت در جملات به کار رود. مثلاً: "خانه ویران شده است."
   • همچنین می‌تواند به عنوان اسم به کار رود: "این ویران از گذشته‌های دور باقی مانده است."

2. کاربردهای ادبی:

   • در شعر و ادبیات، "ویران" می‌تواند نماد جدایی، فقدان یا غم باشد. استفاده از آن در ترکیب با دیگر کلمات می‌تواند تصویرهای شاعرانه‌ای خلق کند.

3. صرف و نحو:

   • "ویران" به صورت مستقل به کار می‌رود و معمولاً قبل یا بعد از اسم مورد نظر قرار می‌گیرد. مثلاً: "ویران شهر" یا "شهر ویران".

4. تضاد و هم‌نشینی:

   • می‌توان با استفاده از کلمات متضاد، مانند "آباد"، به تضاد بین ویرانی و آبادانی اشاره کرد.

5. نگارش و املاء:

   • در نوشتار فارسی، املای "ویران" صحیح است و باید به همین شکل نوشته شود.
6. اسامی مفعولی و قید:
   • "ویران" می‌تواند به عنوان فعل مفعولی در جملات نیز به کار رود، مثلاً: "ساختمان ویران شده است."

با رعایت این نکات، می‌توان به طور مؤثری از کلمه "ویران" در نگارش‌های خود استفاده کرد.

1. پس از طوفان شدید، شهر به ویرانی تبدیل شد و بسیاری از ساختمان‌ها تخریب شدند.
2. داستان‌های آن منطقه درباره زندگی ویران‌شدگان جنگ، تاریخ دردناک آن مردم را روایت می‌کند.
3. طمع و سوءمدیریت منابع طبیعی، منجر به ویرانی زیست‌محیطی و مشکلات جدی برای نسل‌های آینده خواهد شد.