عبارت "آزرده دل" ترکیبی است که معمولاً به معنای کسی است که تحت تأثیر مشکلات عاطفی یا ناراحتی‌های روحی قرار گرفته است. برای درست نوشتن و استفاده کردن از این عبارت، به قواعد زیر توجه کنید:

1. فاصله‌گذاری: عبارت "آزرده دل" باید به صورت جداگانه نوشته شود، زیرا این دو واژه مستقل هستند و به معنای یک مفهوم جدید می‌پیوندند.

2. نحوه استفاده در جمله: این عبارت می‌تواند به عنوان صفت یا توصیف یک فرد استفاده شود. مثلاً: "او آزرده دل بود و به سختی می‌توانست بخندد."

3. تناسب معنایی: این عبارت عموماً در متن‌های ادبی، شعرها یا وصف حالتی عاطفی به کار می‌رود. از استفاده از آن در موقعیت‌های غیررسمی یا غیرعاطفی خودداری کنید.

4. محل قرارگیری در جمله: "آزرده دل" می‌تواند قبل یا بعد از نهاد در جمله قرار گیرد. مثلاً: "دل او آزرده بود" یا "او دل آزرده‌ای داشت."

5. استفاده از علامت‌گذاری: در صورت وجود تأکید، می‌توانید از ویرگول یا دیگر علامت‌های نگارشی به فراخور جمله استفاده کنید. مثلاً: "او، آزرده دل، به گوشه‌ای نشسته بود."

این نکات کمک می‌کند تا عبارت "آزرده دل" به درستی در متن‌های فارسی استفاده شود.

1. وقتی شنید که دوستش به او پشت کرده، دلش آزرده شد و دیگر نتوانست به راحتی بخندد.
2. آزرده دل بود از اینکه نتوانست در جشن تولد دوستش شرکت کند و احساس تنها بودن می‌کرد.
3. پس از آنکه نامه‌اش به دست طرف مقابل نرسید، دیگر هیچ امیدی نداشت و آزرده دل به خانه برگشت.