کلمه "اندازه کردن" به عنوان یک فعل مرکب در زبان فارسی به معنای تعیین و مشخص کردن مقدار یا اندازه یک شئ یا مشخصه به کار می‌رود. در زیر برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. ساختار جمله: "اندازه کردن" معمولاً در جملات به عنوان فعل اصلی یا فعل کمکی به کار می‌رود و می‌تواند با مفعول و قیدهای مختلف ترکیب شود.

   • مثال: "ما اندازه کردن طول میز را فراموش کردیم."

2. فعل مرکب: "اندازه کردن" در واقع یک فعل مرکب است که از دو قسمت تشکیل شده؛ "اندازه" و "کردن". لذا باید به ساختار فعل توجه شود.

   • مثال: "او اندازه می‌گیرد"، "اندازه‌گیری می‌کند".

3. صرف فعل: این فعل می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود (حال، گذشته، آینده) و با توجه به فاعل مناسب سازی شود.

   • مثال (زمان حال): "من اندازه می‌کنم."
   • مثال (زمان گذشته): "او اندازه کرد."
   • مثال (زمان آینده): "من اندازه خواهم کرد."

4. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی و ادبی، این کلمه معمولاً باید به درستی و با دقت استفاده شود. از جداسازی آن از فعل "کردن" خودداری شود، مگر در موارد خاصی که نیاز به تاکید بر ویژگی‌های خاص آن باشد.

5. استفاده از قیدها: می‌توان جهت توصیف بیشتر از قیدهای مختلف (مانند دقیقاً، به دقت، تقریبی و...) استفاده کرد.
   • مثال: "او می‌خواهد طول آن را به دقت اندازه کند."

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توان به درستی از کلمه "اندازه کردن" در نوشته‌ها و جملات فارسی استفاده کرد.