عبارت "اندر آوردن" که به معنای "آوردن درون" یا "داخلی آوردن" است، در زبان فارسی دارای قواعد خاصی از نظر نحوی و نگارشی است. در اینجا نکاتی درباره‌ی این کلمه و استفاده‌ی صحیح از آن مطرح می‌شود:

1. معنا و استفاده: "اندر آوردن" معمولاً به معنای وارد کردن چیزی به داخل یا به دست آوردن یک چیز درون است. این فعل ممکن است در متون ادبی و رسمی بیشتر استفاده شود.

2. صرف فعل: این فعل به شکل‌های مختلفی صرف می‌شود. به عنوان مثال:

   • من اندر می‌آورم
   • تو اندر می‌آوری
   • او اندر می‌آورد

3. کاربرد در جملات: این فعل می‌تواند در جملات مختلف به کار برود. مثل:

   • او تلاش کرد تا کتاب را اندر آورد.
   • مسئولین به دنبال اندر آوردن اطلاعات جدید هستند.

4. حالت‌های مختلف: می‌توان این فعل را در زمان‌های مختلف (حال، گذشته، آینده) و همچنین در جملات شرطی و تعجبی به کار برد.

5. نگارش صحیح: از نظر نگارشی، باید دقت کرد که کلمات به درستی نوشته شوند و اگر لازم است، نشانه‌گذاری (مانند ویرگول و نقطه) به درستی انجام شود.

به طور کلی، "اندر آوردن" یک فعل با بار معنایی خاص است که در نوشتار و گفتار رسمی و ادبی بیشتر قابل استفاده است.