عبارت "آستین بر فشاندن" یک اصطلاح است که به معنای آماده شدن برای کار یا اقدام جدی به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این اصطلاح، چند نکته قواعدی و نگارشی برجسته وجود دارد:

1. استفاده درست از پیشوند و پسوندها: در این ترکیب، "آستین" به طور مجازی به معنای آماده شدن برای کار سنگین و دشوار به کار رفته است. توجه به تحلیل معنایی و مجازی این کلمات بسیار مهم است.

2. فعل: "فشاندن" به معنای فشار دادن یا سخت کار کردن است. در جملاتی که از آن استفاده می‌شود، معمولاً به فعل‌هایی دلالت می‌کند که نشان دهنده اقدام و تلاش جدی هستند.

3. سخن گفتن با توجه به زمینه: این اصطلاح بیشتر در متون ادبی و روزمره به کار می‌رود و باید توجه کنیم که در چه سیاقی استفاده می‌شود. برای مثال، در محیط‌های غیررسمی یا هنگام بیان داستان‌ها و قصه‌ها، ممکن است به شکلی غیررسمی و توصیفی به کار رود.

4. علامت‌گذاری و نقطه‌گذاری: در جملاتی که این عبارت به کار می‌رود، باید به نکاتی نظیر ویرگول و نقطه توجه شود تا جمله به طور واضح منتقل شود.

مثال:

• «او آستین بر فشاند و به کارهایش ادامه داد.»

با رعایت این موارد، می‌توان از این اصطلاح در زبان فارسی به‌خوبی بهره برد.