کلمه «با خویش» در زبان فارسی به معنای «با خود» است و در نگارش و استفاده از آن باید به چند نکته توجه کرد:

1. کاربرد معنایی: کلمه «با خویش» در متون ادبی و رسمی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و به جنبه‌های روحی و درونی اشاره دارد. برای مثال، در جملاتی که به خودشناسی، تفکر و خود کاوی مربوط است، می‌توان از این عبارت استفاده کرد.

2. نحوه نگارش: باید توجه داشت که در نوشتار فارسی، این عبارت به صورت جدا نوشته می‌شود. بنابراین نوشتن «باخویش» نادرست است.

3. شیوه‌های مختلف استفاده: ممکن است در جملات مختلف به این صورت استفاده شود:

   • "تنها با خویش می‌توان به آرامش رسید."
   • "در خلوت با خویش، احساسات واقعی‌ام را درک کردم."
4. جایگاه در جمله: این عبارت معمولاً به عنوان قید یا complemento در جملات قرار می‌گیرد و می‌تواند در نقاط مختلف جمله قرار گیرد.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از عبارت «با خویش» در نوشتار فارسی استفاده کرد.