کلمه "آش عدس" شامل دو قسمت است: "آش" و "عدس".

قواعد فارسی و نگارشی برای "آش عدس":

1. نقطه‌گذاری و نوشتار:

   • "آش عدس" به عنوان یک ترکیب، بدون فاصله و با استفاده از حروف بزرگ در ابتدای هر کلمه نوشته می‌شود.
   • در جملات، اگر این کلمه در وسط جمله قرار گیرد، نیازی به ویرگول یا علامت نگارشی خاصی نیست، مگر اینکه در موارد خاص برای تاکید بر آن نیاز باشد.

2. ساختار دستوری:

   • "آش" به عنوان اسم اصلی و "عدس" به عنوان نوع خاصی از آش آورده شده است. این ساختار نشان‌دهنده نوع آش است.

3. تلفظ:

   • تلفظ صحیح این ترکیب "آش عدس" است و تأکید بر هر دو واژه به صورت یکسان انجام می‌شود.

4. صفات و قیدها:

   • در صورت نیاز به توصیف بیشتر این غذا، می‌توان از صفات مانند "گرم"، "لذیذ"، "سالم" و غیره استفاده کرد. به‌عنوان‌مثال: "آش عدس گرم" یا "آش عدس خوشمزه".
5. نکات فنی:
   • ممکن است در متون رسمی و نگارش‌های علمی و ادبی به جای "آش عدس"، معادل‌های دیگر با توجه به نوع متنی که نوشته می‌شود، مورد استفاده قرار گیرد.

مثال جمله:

"من امروز برای ناهار آش عدس درست کردم."

این جمله نشان‌دهنده کاربرد صحیح این ترکیب در نوشتار فارسی است.