کلمه "باده" در زبان فارسی به معنای نوشیدنی (به ویژه نوشیدنی‌های الکلی) است و به صورت زیر در قواعد و نگارش استفاده می‌شود:

1. معانی و مصداق‌ها: "باده" معمولاً در شعر و ادبیات به عنوان نمادی از عشق، شیدایی و مستی به کار می‌رود. به علاوه می‌تواند به عنوان استعاره‌ای برای یافته‌های معنوی یا تجربیات دلنشین نیز استفاده شود.

2. نگارش: در نوشتار، این کلمه باید به صورت صحیح و با توجه به املای درست آن (باده) نوشته شود. توجه به علامات نگارشی مانند نقطه‌گذاری نیز اهمیت دارد.

3. قواعد صرف و نحو:

   • "باده" یک اسم است و می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب‌ها (مانند باده‌نوش، باده‌سرا) به کار رود.
   • در جملات معمولی، می‌تواند مفعول (مثلاً: "او باده را نوشید") یا فاعل (مثلاً: "باده در جام زوال می‌یابد") باشد.

4. ادبیات و شعر: در شعر، این کلمه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و شاعران کلاسیک فارسی مانند حافظ و سعدی به وفور از این کلمه استفاده کرده‌اند، به‌گونه‌ای که بار عاطفی و معانی عمیق‌تری به اشعار می‌بخشند.

5. استفاده‌های مجازی: در متون فلسفی و عرفانی، "باده" ممکن است به عنوان نماد معرفت یا تجارب روحانی به کار رود.

در نهایت، توجه به زمینه استفاده و بار معنایی کلمه "باده" در نوشتار و گفتار می‌تواند به غنای بیان کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "باده" در جمله آورده‌ام:

1. هنگام غروب، در کنار رودخانه با دوستانم باده نوشیدیم و لحظاتی شیرین را سپری کردیم.
2. شاعر در اشعارش به باده و عشق اشاره می‌کند و احساسات عمیقش را به زیبایی بیان می‌کند.
3. در جشن تولد، مهمان‌ها باده‌های مختلفی را برای نوشیدن انتخاب کردند.
4. باده‌ای که در مجلس بود، طعمی خاص و منحصر به فرد داشت که همه را شگفت‌زده کرد.
5. او همیشه به باده‌های مرجانی اشاره می‌کند که نشانه‌ای از تابستان در دلش دارد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!