کلمه "باده‌گسار" در زبان فارسی به معنای "شراب‌نوش" یا "کسی که شراب می‌نوشد" به کار می‌رود و معمولاً در شعر و ادبیات فارسی به کار می‌رود. در نگارش این واژه باید توجه داشت که به صورت جدا نوشته نمی‌شود و بهتر است که این کلمه با خط فاصله نوشته شود.

قواعد نگارشی برای نوشتن "باده‌گسار":

1. استفاده از خط فاصله: "باده‌گسار" (به صورت چسبیده و با خط فاصله)
2. عدم استفاده از حروف اضافی: در این کلمه همواره باید به شکل صحیح و بدون تغییر حروف نگارش شود.

همچنین در متون ادبی و شعری، این کلمه بیشتر در زمینه معانی عمیق‌تر و فلسفی مانند عشق، زندگی، و لذت مطرح می‌شود.

1. در محفل شبانه، باده‌گسارها با ترانه‌های شاد خود جمعیت را به وجد آوردند.
2. او همیشه در خیال خود به دور از غم‌ها به باده‌گسارانی که زندگی را جشن می‌گیرند، می‌پیوست.
3. باده‌گسار در واژه‌هایی که از دل می‌تراود، روح زندگی و خوشی را می‌طلبد.