باز ماندن

در زبان فارسی، کلمه "باز ماندن" به معنای باقی ماندن یا ادامه داشتن چیزی در وضعیت باز است. این ترکیب به لحاظ قواعد ادبی و نگارشی به نکات زیر توجه می‌کند:

1. جدا بودن فعل و حرف اضافه: در ترکیب "باز ماندن"، "باز" به عنوان قید و "ماندن" به عنوان فعل اصلی عمل می‌کنند. بنابراین، باید توجه داشت که این دو کلمه در نوشتار از هم فاصله دارند.

2. صرف فعل: وقتی صحبت از "باز ماندن" می‌شود، باید به صرف فعل "ماندن" هم توجه شود؛ مثلاً "او باز ماند" یا "دروازه باز مانده است."

3. تنوع در استفاده: این ترکیب می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. مثلاً:

   • "دروازه باز ماند."
   • "کتاب در قفسه باز مانده است."
   • "دوست من به خاطر ترافیک باز ماند."

4. توجه به ساختار جملات: در هر جمله‌ای که از این ترکیب استفاده می‌شود، توجه به ساختار کلی و هماهنگی بین اجزای جمله مهم است.

5. استفاده از علائم نگارشی: در جملات پیچیده، استفاده صحیح از ویرگول و دیگر علائم نگارشی می‌تواند کمک کند تا معنی روشن‌تر شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل مؤثری از کلمه "باز ماندن" در نگارش فارسی استفاده کرد.