در زبان فارسی، کلمه "باز ماندن" به معنای باقی ماندن یا ادامه داشتن چیزی در وضعیت باز است. این ترکیب به لحاظ قواعد ادبی و نگارشی به نکات زیر توجه می‌کند:

1. جدا بودن فعل و حرف اضافه: در ترکیب "باز ماندن"، "باز" به عنوان قید و "ماندن" به عنوان فعل اصلی عمل می‌کنند. بنابراین، باید توجه داشت که این دو کلمه در نوشتار از هم فاصله دارند.

2. صرف فعل: وقتی صحبت از "باز ماندن" می‌شود، باید به صرف فعل "ماندن" هم توجه شود؛ مثلاً "او باز ماند" یا "دروازه باز مانده است."

3. تنوع در استفاده: این ترکیب می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. مثلاً:

   • "دروازه باز ماند."
   • "کتاب در قفسه باز مانده است."
   • "دوست من به خاطر ترافیک باز ماند."

4. توجه به ساختار جملات: در هر جمله‌ای که از این ترکیب استفاده می‌شود، توجه به ساختار کلی و هماهنگی بین اجزای جمله مهم است.

5. استفاده از علائم نگارشی: در جملات پیچیده، استفاده صحیح از ویرگول و دیگر علائم نگارشی می‌تواند کمک کند تا معنی روشن‌تر شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل مؤثری از کلمه "باز ماندن" در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. در طول شب، درب خانه به دلیل طوفان باز ماند و باعث ورود باد سرد به داخل شد.
2. پس از پایان جلسه، چند سوال بی‌پاسخ باز ماند که نیاز به بررسی بیشتر داشت.
3. کارمندان تصمیم گرفتند تا برای پروژه‌ی جدید، صبح‌ها زودتر به محل کار بیایند تا زمان بیشتری برای کار کردن باز بماند.