کلمه "باقی ماندن" به عنوان یک فعل مرکب در زبان فارسی استفاده می‌شود و قواعد خاصی در نگارش و کاربرد آن دارد. در زیر برخی از این قواعد و نکات مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. نحو و ساختار: "باقی ماندن" از دو واژه "باقی" و "ماندن" تشکیل شده است. "باقی" به معنای باقی‌ماندن یا استمرار چیزی و "ماندن" به معنای توقف یا ماندن است.

2. استفاده در جملات: این فعل در جملات به معنای ادامه داشتن یا باقی ماندن یک وضعیت یا حالت به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • او در خانه باقی ماند.
   • این مسئله هنوز باقی مانده است.

3. صرف فعل: "باقی ماندن" می‌تواند به صورت‌های مختلف صرف شود، مانند:

   • من باقی می‌مانم.
   • تو باقی می‌مانی.
   • او باقی ماند.
   • ما باقی خواهیم ماند.

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی و ادبی، از استفاده‌های غیررسمی و محاوره‌ای پرهیز شود و به ساختار صحیح دستوری توجه گردد.
   • به علامت نگارشی مانند نقطه و ویرگول در انتهای جملات دقت شود.
5. مقابل و هم‌معنا:
   • کلمات مشابه که معناهای نزدیک دارند، عبارتند از: ماندن، باقی بودن و ادامه داشتن. هر یک از این کلمات بسته به زمینه و کاربرد ممکن است تفاوت‌های معنایی داشته باشند.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از "باقی ماندن" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.