براده

کلمه "براده" در زبان فارسی به معنی ذرات کوچک و باریکی است که به‌واسطه‌ی تراشیدن یا بریدن مواد به‌دست می‌آید. این کلمه معمولاً در زمینه‌هایی مانند نجاری یا صنایع فلزی استفاده می‌شود. در ادامه، به برخی قواعد و نگارش مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. جنس کلمه: "براده" یک اسم است و به اشیاء فیزیکی اطلاق می‌شود.

2. جمع: جمع "براده" به صورت "براده‌ها" نوشته می‌شود. در این حالت "ها" به انتهای کلمه اضافه می‌شود تا جمع آن را بیان کند.

3. نحوه‌ی استفاده در جملات: می‌توان "براده" را در جملات به‌صورت زیر استفاده کرد:

   • "براده‌های چوب در کارگاه نجاری روی زمین پخش شده‌اند."
   • "براده‌های فلزی باید به‌طور دوره‌ای جمع‌آوری شوند."

4. روند صرف و نحو: "براده" به‌تنهایی تغییر نمی‌کند، اما می‌تواند با صفت‌ها و قیدها ترکیب شود. مثلاً:

   • "براده‌های بزرگ"
   • "براده‌ها به آرامی در هوا معلق بودند."

5. اَوزان مختلف: این کلمه معمولاً به‌صورت ثابت و بدون دگرگونی خاصی در جملات استفاده می‌شود، مگر اینکه به عوامل زبانی دیگر مرتبط گردد (مانند فعل‌ها یا قیدها).

6. نکات نگارشی: هنگام نوشتن این کلمه در متون رسمی و علمی، لازم است دقت شود تا به‌عنوان یک اسم خاص و معنایی دقیق به کار رود. همچنین، استفاده از ویرگول و سایر نشانه‌های نگارشی در جملات حاوی "براده" اهمیت دارد.

با رعایت این قواعد، می‌توانید به شکل درست و معصود از کلمه "براده" در نوشته‌های خود استفاده کنید.