کلمه "بضاعت" به معنای توانایی، قابلیت یا وسع است. در زبان فارسی و نگارش رسمی، موارد زیر باید در نظر گرفته شوند:

1. نویسه‌نگاری: کلمه "بضاعت" به صورت صحیح نوشته می‌شود و جایگزینی برای حروف یا علامت‌های نامناسب ندارد.

2. نوع کلمه: "بضاعت" یک اسم است و در جملات به عنوان مفعول، فاعل یا در دیگر موقعیت‌ها می‌تواند به کار رود.

3. تطابق با فعل: در جملات، باید از فعل‌هایی استفاده کرد که با مفهوم "بضاعت" هماهنگ باشند. مثلاً "بضاعت او کافی نبود"، "بضاعت ما اجازه نمی‌دهد".

4. نحو و ساخت جملات: در جملات مرکب، می‌توان از "بضاعت" به همراه واژه‌های دیگر مثل "مالی"، "فکری"، "اجتماعی" و ... استفاده کرد. به عنوان مثال: "بضاعت مالی او محدود است."

5. محل استفاده: گزینه‌های استفاده از کلمه "بضاعت" شامل متون ادبی، مقالات علمی، و مکالمات رسمی می‌باشد. در زبان محاوره ممکن است به واژه‌های دیگر ترجیح داده شود.

6. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "bəzɑ'æt" است و توجه به جایگاه حروف در کلمه مهم است.

مهم‌ترین نکته در استفاده از این واژه، حفظ دقت در نگارش، و رعایت دستور زبان فارسی است.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بضاعت" در جمله آورده شده است:

1. با بضاعت مالی محدود، تصمیم گرفتند که مراسم ازدواج را ساده برگزار کنند.
2. او با بضاعت علمی خود، به تدریس در دانشگاه پرداخته بود.
3. این کتاب به بررسی آثار هنری بر اساس بضاعت فرهنگی جامعه می‌پردازد.
4. بضاعت روزانه زندگی‌اش به سختی کفاف مخارجش را می‌دهد.
5. با وجود بضاعت کم، او همواره سعی کرده به دیگران کمک کند.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!