کلمه "بکن" از فعل "کردن" در زبان فارسی است و در شکل امر به کار می‌رود. در زیر به برخی از نکات و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. فعل امر: "بکن" در زبان محاوره و غیررسمی به عنوان فعل امر به معنای «انجام دادن» یا «عمل کردن» به کار می‌رود. این فرم در موقعیت‌های غیررسمی و در مکالمات روزمره بیشتر استفاده می‌شود.

2. محاوره‌ای بودن: "بکن" بیشتر در زبان محاوره‌ای رایج است و در نوشتار رسمی بهتر است از معادل‌های دیگر مانند "انجام بده" یا "عمل کن" استفاده شود.

3. نحو و جمله‌بندی: این کلمه به عنوان فعل در جملات تعبیری به کار می‌رود؛ مثلاً "بکن این کار را" یا "بکن آنچه را می‌خواهی".

4. فاعل: در جملاتی که به کار می‌رود، فاعل معمولاً مشخص نیست و به صورت ضمنی در نظر گرفته می‌شود؛ مثلاً در "بکن این کار" فاعل "تو" به صورت ضمنی وجود دارد.

5. توجه به لحن و تن صدا: استفاده از "بکن" می‌تواند لحن دستوری یا ملایم داشته باشد و بستگی به موقعیت و رابطه بین گوینده و شنونده دارد.

6. قواعد نگارشی: در جمله‌نویسی باید دقت کرد که "بکن" به صورت جدا نوشته می‌شود و هیچ افزوده‌ای به آن اضافه نمی‌شود، مگر اینکه در قالب جملات ترکیبی به کار برود.

7. توجه به بافت معنایی: پیامی که با "بکن" منتقل می‌شود، به نوع بیان و بافت متن بستگی دارد. در برخی مواقع، جملات با این کلمه ممکن است صریح یا دستوری به نظر برسند.

با توجه به این نکات، می‌توان نتیجه گرفت که "بکن" یک کلمه عمل‌گرا و غیررسمی است که بسته به شرایط و بافت ارتباطی، معانی و تداعی‌های مختلفی می‌تواند داشته باشد.