کلمه «بی‌زوال» به معنای چیزی است که پایدار و فنا ناپذیر می‌باشد. در نگارش این واژه و استفاده صحیح از آن، قوانین و نکات زیر را در نظر بگیرید:

1. فاصله و اتصال: در زبان فارسی، واژه‌های مرکب معمولا با یکدیگر متصل نوشته می‌شوند. در جمله «بی‌زوال» کلمه «بی» به عنوان پیشوند و «زوال» به عنوان واژه اصلی به هم متصل می‌شوند و با یک نیم‌فاصله (ـ) از هم جدا می‌شوند.

2. نقش در جمله: «بی‌زوال» می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. به عنوان مثال: «این حقیقت بی‌زوال است.»

3. مفاهیم هم‌معنی: برای درک بهتر، می‌توانید کلماتی مانند «جاودان»، «پایدار» و «فنا ناپذیر» را به عنوان هم‌معنی‌های «بی‌زوال» در نظر بگیرید.

4. استفاده در متن: در نوشتار و متون ادبی یا فلسفی، «بی‌زوال» معمولاً در مورد مفاهیم معنوی، ارزش‌ها یا آثار هنری به کار می‌رود.

5. توجه به لحن: در انتخاب این واژه باید به لحن و فضای متن توجه کنید. «بی‌زوال» معمولاً در متن‌های رسمی و ادبی حس خاصی ایجاد می‌کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید واژه «بی‌زوال» را به درستی در متون خود استفاده کنید.