کلمه "بی ظرفیت" یک اصطلاح ترکیبی در زبان فارسی است که به معنای نداشتن ظرفیت یا عدم توانایی در انجام یا پذیرش چیزی به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این اصطلاح، نکات زیر را باید در نظر داشت:

1. فاصله بین بخش‌ها: "بی" به عنوان یک پیشوند و "ظرفیت" به عنوان یک واژه مستقل نوشته می‌شوند و باید بین آنها فاصله وجود داشته باشد.

2. نوشتار صحیح: این کلمه به صورت "بی‌ظرفیت" نیز می‌تواند نوشته شود که به معنای نداشتن ظرفیت یا توانایی است. در این حالت، "بی" به صورت متصل به "ظرفیت" نوشته می‌شود.

3. استفاده در جملات: باید دقت کرد که این واژه در جملات به درستی و مناسب با مفهوم خود به کار رود. به عنوان مثال:

   • "این پروژه به دلیل بی‌ظرفیتی منابع انسانی با مشکل مواجه شد."
   • "مدیریت بی‌ظرفیت باعث افت کیفیت کارها شده است."

4. فعل و قید مرتبط: برای قوی‌تر کردن جمله، می‌توان از فعل‌ها و قیدهای مربوط به بی‌ظرفتی استفاده کرد، مثل "مواجه بودن"، "دچار بودن"، "نتیجه دادن" و غیره.

5. نکات نگارشی: مانند هر واژه‌ی دیگر، استفاده از علامت‌های نگارشی مناسب در کنار این واژه می‌تواند به کیفیت متن کمک کند.

به طور کلی، در استفاده از عبارت "بی ظرفیت" یا "بی‌ظرفیت"، داشتن آگاهی از ساختار دستوری و معنایی آن ضروری است.