کلمه «آلود» در زبان فارسی به معنای «آلوده» است و از ریشه «آلودن» به معنی «آلوده کردن» گرفته شده است. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه پرداخته می‌شود:

1. نگارش صحیح:

   • «آلود» و «آلوده» هر دو درست هستند، اما به‌طور کلی «آلوده» به عنوان صفت بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. قواعد صرف و نحو:

   • این کلمه به عنوان صفت می‌تواند به شکل مفرد و جمع به کار رود:
     • مفرد: او یک محیط آلوده دارد.
     • جمع: این مناطق آلوده شده‌اند.

3. مورد استفاده:

   • از «آلود» معمولاً در توصیف وضعیت‌هایی استفاده می‌شود که به نوعی ناپاک یا آلوده‌ شده‌اند. مانند: «آب آلود»، «هوا آلود».

4. ترکیب با دیگر کلمات:

   • این کلمه می‌تواند با پیشوندها و پسوندهای مختلف ترکیب شود:
     • «آلوده‌گی» (مشتق از آلوده به معنی ناپاکی)
     • «آلودگی» (در ادبیات علمی و اجتماعی بیشتر استفاده می‌گردد)

5. قواعد نگارشی:

   • به عنوان یک صفت، هنگام استفاده در جملات، باید به حرف اضافه‌ها و ساختار جمله توجه شود تا از نظر معنایی و نحوی صحیح باشد.
6. مصطفای صفات:
   • در زبان فارسی، صفات می‌توانند پیش از اسم بیایند: «آب آلوده» یا پس از اسم: «آب، آلوده است».

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «آلود» (یا آلوده) به‌درستی و به‌شیوه‌ای مؤثر استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آلود" در جملات مختلف آورده شده است:

1. هوای شهر در فصل پاییز به شدت آلود شده است و نیاز به اقدامات فوری دارد.
2. پس از بارش باران، آب رودخانه با زباله‌ها آلود گردید و دیگر قابل شرب نیست.
3. پوست او به دلیل استفاده از محصولات شیمیایی آلود و تحریک شده است.
4. زمین‌های کشاورزی در نزدیکی کارخانه به دلیل نشت مواد شیمیایی آلود شده‌اند.
5. آلودگی صوتی در این منطقه زندگی را برای ساکنان سخت کرده است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، لطفاً بفرمایید!