بیدار

کلمه "بیدار" در زبان فارسی به معنای حالت هوشیاری و عدم خواب است. این کلمه به عنوان یک صفت استفاده می‌شود و همچنین می‌تواند در عبارات و جملات مختلف به کار برود. در اینجا تعدادی از قواعد نگارشی و نحوه استفاده از کلمه "بیدار" آورده شده است:

1. نحو و ساختار جمله:

   • "من بیدار هستم." (فعل "هستم" برای بیان حالت)
   • "او همیشه بیدار است." (قید "همیشه" برای توصیف حالت بیداری)

2. استفاده در ترکیب‌ها:

   • "بیدار صبحگاهی" (به معنای بیداری در صبح)
   • "بیدار فکری" (به معنای بیداری ذهنی یا درک)

3. قید و فاعل:

   • معمولاً برای بیان بیداری، فاعل (شخص یا موجودی که بیدار است) باید مشخص شود.
   • مثال: "سارا پس از خواب طولانی بیدار شد."

4. جملات سوالی:

   • "آیا تو بیدار هستی؟" (سوال درباره حالت بیداری)

5. مقایسه:

   • "او بیدارتر از دیروز است." (استفاده از صفت مقایسه‌ای)

6. حالت‌های خاص:

   • "بیدار نگه‌داشتن" (به معنای حفظ کردن حالت بیداری)
7. مجاز:
   • در زبان ادبی و شعر، ممکن است از "بیدار" در معانی مجازی نیز استفاده شود، مثل بیداری فکر یا بیداری اجتماعی.

به یاد داشته باشید که نگارش صحیح و استفاده از قواعد تاکید بر وضوح و دقت در انتقال معنا دارد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بیدار" در جملات مختلف آورده شده است:

1. صبح زود از خواب بیدار شدم و به سر کار رفتم.
2. وقتی او را صدا زدم، بیدار شد و به من پاسخ داد.
3. بچه‌ها در پارک بازی می‌کنند و خیلی بیدار و پرانرژی هستند.
4. بعد از یک روز طولانی، بالاخره به رختخواب رفتم و خوابم برد.
5. من معمولاً برای بیدار شدن به صدای زنگ ساعت اعتماد دارم.