کلمه "بیدار کردن" یک فعل مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش تشکیل شده است: "بیدار" و "کردن". در فارسی معاصر، قواعد مربوط به این کلمه به شرح زیر است:

1. نوع فعل: "بیدار کردن" یک فعل trانزitive (انتقالی) است، به این معنی که نیاز به یک مفعول دارد. مثلاً: "او بچه را بیدار کرد."

2. صرف فعل: این فعل بسته به زمان و ضمیر تغییر می‌کند. برای مثال:

   • حال: من او را بیدار می‌کنم.
   • گذشته: او او را بیدار کرد.
   • آینده: من او را بیدار خواهم کرد.

3. جملات ناهی: برای بیان عدم اقدام در بیدار کردن از "نکن" استفاده می‌شود. مثلاً: "او را بیدار نکن."

4. قیدها و صفات: می‌توان قیدها و صفات مختلف را به آن اضافه کرد. مثلاً: "آرام او را بیدار کن" یا "به موقع او را بیدار کرد."

5. نکات نگارشی: در نوشتار، باید به این نکته توجه داشت که فعل‌ها به صورت درست و طبق قاعده همخوانی با دیگر اجزای جمله به کار روند.

به طور کلی، "بیدار کردن" به عنوان یک فعل قابل استفاده در جملات مختلف با توجه به شرایط و نیازهای زبانی است.