کلمه‌ی "بینشانه" و عبارت "بی‌نشانه" هر دو در زبان فارسی ساختار و کاربرد خاص خود را دارند. در زیر به قواعد نوشتاری و کاربردی این دو عبارت اشاره می‌شود:

بینشانه

1. معنی: به معنای دارای بینش یا درک عمیق است. "بینش" به معنای درک عمیق و آگاهی نسبت به موضوعی خاص می‌باشد.
2. ساختار: این کلمه از ریشه "بینش" به اضافه‌ی پسوند "-انه" تشکیل شده است. پسوند "-انه" برای وصف و ایجاد صفت به کار می‌رود.
3. نحو: به عنوان صفت می‌تواند در جمله‌های توصیفی استفاده شود. به عنوان مثال: "او تحلیلی بینشانه از وضعیت موجود ارائه داد."

بی‌نشانه

1. معنی: به معنای بدون نشانه یا علامت است. "بی" به معنای عدم وجود و "نشانه" به معنای علامت یا مدرکی برای شناسایی چیزی است.
2. ساختار: این کلمه ترکیبی از "بی" که از حروف نفی است و "نشانه" است.
3. نحو: به عنوان اسم، معمولاً برای توصیف حالتی که در آن نمی‌توان به نشانه‌ای اشاره کرد، به کار می‌رود. به عنوان مثال: "این متن بی‌نشانه و نامشخص است."

نگارش صحیح

• "بی‌نشانه" باید با یک فاصله و با حرف ی کوچک نوشته شود. علامت خط تیره (-) در بین "بی" و "نشانه" نشان‌دهنده پیوستگی معنایی این دو بخش است.
• "بینشانه" به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته می‌شود.

این دو عبارت از نظر معنایی و نگارشی تفاوت‌های روشنی دارند و در جملات و موقعیت‌های مختلف به کار می‌روند.