کلمه "بیهوده" به معنی "بی‌فایده" و "فاقد ارزش" است و در زبان فارسی به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "بیهوده" باید به صورت جدا و با هُجای درست نوشته شود و از هیچ‌گونه نوشتار خاصی مانند خط تیره یا کُره‌های اضافی استفاده نشده باشد.

2. قسمت‌های کلام: "بیهوده" معمولاً به‌عنوان قید به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان صفت نیز مورد استفاده قرار گیرد.

3. جمله‌سازی: برای استفاده از "بیهوده" در جملات می‌توان به مثال‌های زیر اشاره کرد:

   • او تمام تلاشش را کرد، اما تمام‌کارهایش بیهوده بود.
   • اعتراضات بیهوده نمی‌تواند مشکلی را حل کند.
   • ما نباید وقت‌مان را به کارهای بیهوده تلف کنیم.

4. استفاده ادبی و مجازی: در متون ادبی و شعری، "بیهوده" می‌تواند به معانی عمیق‌تری اشاره کند. مثلاً در توصیف احساسات یا کارهایی که به نظر نمی‌رسند معنایی داشته باشند.

5. نکات نگارشی: در نوشته‌های رسمی، بهتر است از این کلمه به‌طور صحیح و با توجه به سیاق متن استفاده شود و از کاربرد آن در مواردی که مفهوم را مبهم می‌کند، پرهیز شود.

این قواعد و نکات می‌توانند در استفاده صحیح و مؤثر از کلمه "بیهوده" کمک‌کننده باشند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بیهوده" در جمله آورده شده است:

1. تلاش او برای تغییر نظر دیگران کاملاً بیهوده بود.
2. صرف‌نظر از تلاش‌های بیهوده‌اش، او نمی‌توانست به هدفش برسد.
3. وقت خود را صرف کارهای بیهوده نکنید و سعی کنید بر روی اهداف مهم تمرکز کنید.
4. بحث‌های بیهوده هیچ کمکی به حل مشکلات نخواهد کرد.
5. او متوجه شد که ادامه دادن این رابطه تنها کاری بیهوده است.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!