بیهوده گویی

کلمه "بیهوده گویی" عبارت است از ترکیب دو واژه "بیهوده" و "گویی". در زبان فارسی، این اصطلاح به معنی صحبت کردن یا اظهار نظر کردن درباره مسائلی است که مفید نیستند یا ارزشی ندارند.

قواعد و نکات نگارشی:

1. نحوه نوشتار: این ترکیب باید به صورت جداگانه نوشته شود: "بیهوده گویی". واژه "بیهوده" صفت است و "گویی" اسم.

2. فاصله‌گذاری: بین دو واژه باید یک فاصله مناسب وجود داشته باشد.

3. استفاده از علائم نگارشی: در صورتی که "بیهوده گویی" بخشی از یک جمله بزرگتر باشد، از علائم نگارشی مناسب (مانند ویرگول، نقطه و غیره) استفاده کنید.

4. معنی و سیاق: هنگام استفاده از این عبارت، دقت کنید که در سیاق خود، به معنا و مفهوم کلی جمله آسیب نرساند.

5. جایگاه در جمله: "بیهوده گویی" می‌تواند به عنوان اسم، در جایگاه فاعل، مفعول یا سایر اجزای جمله استفاده شود.

مثال:

• او همیشه در مورد مسائل بیهوده گویی می‌کند.
• بیهوده گویی کردن نه تنها وقت را تلف می‌کند، بلکه موجب دلخوری دیگران نیز می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از عبارت "بیهوده گویی" به درستی و به شکل مؤثر استفاده کنید.