کلمه "آموزنده" در زبان فارسی به معنای چیزی است که سبب آموزش یا یادگیری می‌شود. این کلمه به عنوان صفت و به‌خصوص در متون آموزشی و ادبی کاربرد فراوانی دارد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با "آموزنده" اشاره می‌کنم:

1. استفاده به عنوان صفت:

   • "آموزنده" به عنوان صفت می‌تواند برای توصیف اسم‌های مختلفی به کار رود. مثلاً:
     • کتاب آموزنده
     • فیلم آموزنده

2. جایگاه کلمه:

   • معمولاً صفت‌ها در زبان فارسی قبل از اسم قرار می‌گیرند، بنابراین باید "آموزنده" قبل از اسمی که توصیف می‌کند بیفتد.

3. نحوهٔ استفاده در جملات:

   • معمولاً از "آموزنده" در جملات توصیفی استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
     • این کتاب بسیار آموزنده است.
     • تدریس این معلم آموزنده و جذاب است.

4. مترادف‌ها:

   • می‌توان برای تنوع در نگارش از مترادف‌های "آموزنده" مانند "آموزگارانه" یا "یاددهنده" استفاده کرد.

5. توجه به نگارش صحیح:

   • کلمه "آموزنده" باید به درستی و بدون هیچ گونه خطایی نوشته شود. نوشتن اشتباه آن می‌تواند به سردرگمی یا تغییر معانی منجر شود.
6. استفاده در عبارات رایج:
   • عبارات مانند "محتوای آموزنده"، "روش‌های آموزنده"، و "شناخت آموزنده" می‌توانند در متون مختلف کاربرد داشته باشند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به‌طور مؤثر از کلمه "آموزنده" در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آموزنده" در جملات آورده شده است:

1. کتاب‌های علمی معمولاً مطالب آموزنده‌ای را در مورد دنیای پیرامون ارائه می‌دهند.
2. سفر به نقاط مختلف جهان می‌تواند تجربه‌های آموزنده‌ای برای هر فرد به ارمغان بیاورد.
3. فیلم‌های مستند به خاطر محتوای آموزنده‌شان، می‌توانند راهی عالی برای یادگیری باشند.
4. سخنرانی‌های TED به دلیل محتوای آموزنده و الهام‌بخش، در بین جوانان محبوبیت زیادی دارند.
5. دوره‌های آموزشی آنلاین، منابع آموزنده‌ای برای ارتقاء مهارت‌های فردی فراهم می‌کنند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!