آنتی بیوتیک

کلمه "آنتی‌بیوتیک" در زبان فارسی به معنای داروهایی است که برای مبارزه با عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شوند. در نگارش این کلمه، توجه به چند نکته ضروری است:

1. کتابتی: "آنتی‌بیوتیک" با "ی"وصلی نوشته می‌شود که بین دو بخش کلمه (آنتی و بیوتیک) قرار دارد.

2. فاصله میان کلمات: در نگارش این واژه، هیچ فاصله‌ای بین "آنتی" و "بیوتیک" قرار نمی‌گیرد.

3. تلفظ: تلفظ درست این کلمه به صورت "آنتی‌بیوتیک" است و باید دقت شود که تلفظ صحیح آن حفظ شود.

4. جنس کلمه: "آنتی‌بیوتیک" یک اسم است و به خودی خود جنس خاصی ندارد، اما معمولاً در صحبت­ها به صورت مذکر به کار می‌رود.

5. علامت گذاری: اگر جمله‌ای شامل این کلمه باشد، باید از قوانین عمومی نگارشی پیروی کرد، مانند استفاده از ویرگول، نقطه و سایر علامت‌ها.

به عنوان مثال:

• "دو نوع آنتی‌بیوتیک برای درمان این عفونت تجویز شده است."

با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "آنتی‌بیوتیک" را به درستی در متن‌های فارسی به کار برد.

1. پزشک برای درمان عفونت گوش من آنتی بیوتیک تجویز کرد.
2. مصرف نادرست آنتی بیوتیک‌ها می‌تواند به مقاومت باکتری‌ها ایجاد کند.
3. بسیاری از بیماری‌های ویروسی نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ندارند و باید تنها بااستراحت و مایعات درمان شوند.