کلمه "پنیر" در زبان فارسی به چندین نحو مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "پنیر" به‌صورت "پنیر" نوشته می‌شود و از حروف "پ"، "ن"، "ی" و "ر" تشکیل شده است.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به‌صورت "پنیر" است و تأکید بر هجای اول آن می‌باشد.

3. نوع کلمه: "پنیر" یک اسم است و به غذایی دلالت دارد که از شیر تهیه می‌شود.

4. کاربرد در جملات:

   • می‌توان در جملات مختلف از این کلمه استفاده کرد:
     • من پنیر دوست دارم.
     • او پنیر تازه خریده است.

5. جمع‌سازی: جمع کلمه "پنیر" معمولاً به‌صورت "پنیرها" یا "پنیرها" (با افزودن "ها") ساخته می‌شود.

6. قید و صفت: می‌توان صفت‌هایی مانند "تازه"، "سخت"، "نرم" و غیره را قبل از کلمه "پنیر" به‌کار برد:

   • پنیر نرم
   • پنیر تازه
7. نکات نگارشی:
   • در متن‌های رسمی و ادبی، بهتر است از املای صحیح و ساختار جملات مناسب استفاده شود.
   • به‌کارگیری علامت‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه قبل و بعد از جمله حاوی کلمه "پنیر" جهت وضوح بیشتر ضروری است.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌درستی از کلمه "پنیر" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از جمله‌هایی که کلمه "پنیر" در آن‌ها استفاده شده است، آورده‌ام:

1. من هر صبح یک تکه نان با پنیر و خیار می‌خورم.
2. این پیتزا با پنیر فراوان و قارچ خوشمزه است.
3. می‌توانی پنیر را در یخچال نگهداری کنی تا طولانی‌تر تازه بماند.
4. او دوست دارد پنیر فتا را روی سالاد بریزد.
5. در جشن تولد، کیک پنیر یکی از دسرهای محبوب بود.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!