پیشانی

کلمه "پیشانی" در زبان فارسی به معنای قسمت بالای صورت و بین دو ابرو است. در استفاده از این کلمه و نگارش مرتبط با آن، نکات زیر را می‌توان مورد توجه قرار داد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پیشانی" باید به صورت کامل و صحیح نوشته شود و از هرگونه اختصار یا تغییر نادرست پرهیز شود.

2. جنسیت: "پیشانی" در زبان فارسی مؤنث است. به همین دلیل، هر زمانی که بخواهید به آن اشاره کنید، باید از صفات و ضمایر مؤنث استفاده کنید. برای مثال: "پیشانی او زیباست."

3. جمع‌سازی: در زبان فارسی، جمع کلمه "پیشانی" به صورت "پیشانی‌ها" ساخته می‌شود. برای مثال: "پیشانی‌های آن‌ها عرق کرده بود."

4. قید و وصف: می‌توان از این کلمه در جملات توصیفی استفاده کرد، مانند: "پیشانی عرق کرده او نشاندهنده تلاش او بود."

5. استفاده در اصطلاحات: "پیشانی" در بسیاری از اصطلاحات و عبارات فارسی کاربرد دارد. به عنوان مثال: "پیشانی‌اش با عرق پوشیده شده بود" یا "او با پیشانی بلندش شناخته می‌شود."

با رعایت این قواعد، می‌توانید به درستی از کلمه "پیشانی" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "پیشانی" در جمله آمده است:

1. او وقتی که در امتحان موفق شد، لبخندی بر پیشانی‌اش نشسته بود.
2. پیشانی او عرق کرده بود و نشان می‌داد که بسیار نگران است.
3. در تابستان، آفتاب بر پیشانی‌اش می‌تابید و او احساس گرما می‌کرد.
4. پزشک به هنگام معاینه بر پیشانی بیمار دست گذاشت تا دمای او را اندازه‌گیری کند.
5. بر روی پیشانی او خطی از نگرانی نقش بسته بود، اما با صحبت ما کمی آرام شد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!