پیشانی بلند

کلمه "پیشانی بلند" ترکیبی از دو کلمه "پیشانی" و "بلند" است که به یک ویژگی خاص اشاره دارد. در نگارش و استفاده از این ترکیب، چند نکته را باید در نظر داشت:

1. فاصله‌گذاری: "پیشانی بلند" به عنوان یک ترکیب صفت و اسم نوشته می‌شود و باید با یک فاصله بین دو کلمه ذکر شود.

2. نگارش صحیح: هر دو کلمه به صورت صحیح و بدون اشتباه املایی نوشته شوند. کلمه "پیشانی" با «پ» و «ش» و «ا» و "بلند" با «ب» و «ل» و «ن» و «د» نوشته می‌شود.

3. علامت‌گذاری: در جملاتی که از این ترکیب استفاده می‌شود، باید به قواعد علامت‌گذاری دقت شود. مثلاً، اگر جمله به گونه‌ای باشد که نیاز به ویرگول یا دو نقطه باشد، باید به درستی استفاده شود.

4. جایگاه در جمله: این ترکیب می‌تواند به عنوان صفت و اسم در جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد و باید در موقعیت مناسب قرار گیرد. مثلاً: "او دارای پیشانی بلند است."

5. تناسب زبانی: بسته به سبک نگارش (ادبی، رسمی، محاوره‌ای) ممکن است نیاز باشد به نحوه بیان و انتخاب واژه‌ها توجه بیشتری شود.

به طور کلی، ترکیب "پیشانی بلند" به سادگی می‌تواند در جملات مختلف به کار برود و تنها لازم است که اصول نگارشی و زبانی رعایت شوند.

1. او با پیشانی بلند و چشمان درخشانش همیشه توجه همه را به خود جلب می‌کند.
2. در فرهنگ ما، پیشانی بلند نماد智慧 و عقل است و بسیاری به آن افتخار می‌کنند.
3. با مدل موی مناسب، پیشانی بلندش بیشتر به چشم می‌آید و زیبایی چهره‌اش را دوچندان می‌کند.