کلمه "گه" در زبان فارسی دارای معانی و کاربردهای مختلفی است. در زیر به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. معنی و کاربرد:

   • "گه" به معنای "زمانی" یا "گاهی" است و به صورت قید زمانی به کار می‌رود.
   • در برخی متون ادبی، این کلمه به عنوان بخشی از تعبیرات خاص نیز استفاده می‌شود.

2. نحوه نگارش:

   • در فارسی، "گه" به صورت جدا نوشته می‌شود و به شکل "گاه" یا "گاهی" نیز ممکن است به کار برود. به این ترتیب "گه" و "گاه" معانی مشابهی دارند اما در سبک و سیاق‌های مختلف استفاده می‌شوند.
   • معمولاً "گه" در جملات ادبی و شاعرانه بیشتر به کار می‌رود.

3. جایگاه در جمله:

   • "گه" می‌تواند در ابتدای جمله، وسط جمله یا انتهای آن قرار گیرد. جایی که قرار می‌گیرد بستگی به ساختار جمله و تأکید مورد نظر نویسنده دارد.

4. پرهیز از سو تفاهم:

   • گاهی اوقات، "گه" به عنوان بخشی از اصطلاحات یا تعابیر خاص به کار می‌رود که ممکن است به طور غیرمستقیم به معانی دیگر اشاره کند. بنابراین، باید توجه داشت که در متن‌های غیرادبی این کلمه می‌تواند برداشت‌های مختلفی ایجاد کند.
5. مثال:
   • "گه‌گاه در این باغ قدم می‌زنم."
   • "در زندگی گه‌گاهی به یاد گذشته‌ها می‌افتم."

با توجه به این نکات، می‌توانید به درستی و به صورت مناسب از کلمه "گه" در نوشتارهای خود استفاده کنید.