کلمه "پیمان" در زبان فارسی به معنای توافق، قرارداد یا عهد است و کاربردهای مختلفی دارد. در ادامه به برخی از نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. جنس و نوع کلمه:

   • "پیمان" اسم جمع نیست و به طور کلی، کلمه‌ای مذکر است.
   • در زبان فارسی، می‌توان از آن به عنوان اسم خاص در مواقع خاص هم استفاده کرد.

2. ترکیب با دیگر کلمات:

   • این کلمه می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات به عنوان اسم مشترک یا صفت به کار رود. برای مثال: پیمان‌نامه، پیمان‌شکنی و...

3. صرف و نحو:

   • "پیمان" به عنوان اسم می‌تواند فاعل، مفعول و... در جملات مختلف باشد.
   • در جملات می‌توان به صورت مفرد یا جمع به کارش برد، مانند: "پیمان ما برقرار است." یا "پیمان‌ها باید محترم شمرده شوند."

4. نوشتار و املا:

   • در نگارش "پیمان" باید توجه داشت که این کلمه با "پ"، "ی" و "ان" نوشته می‌شود و به عنوان یک اسم خاص، همیشه باید با احترام نوشته شود.
5. کاربردهای ادبی:
   • در شعر و نثر فارسی، "پیمان" به وفاداری، دوستی و تعهد اشاره دارد و معمولاً در متن‌های احساسی و عاشقانه کاربرد دارد.

در کل، "پیمان" به عنوان یک کلمه مهم در زبان فارسی، در بسیاری از زمینه‌ها به کار می‌رود و دانستن قواعد آن می‌تواند در نگارش و شیوه بیان کمک‌کننده باشد.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "پیمان" در جملات مختلف آورده شده است:

1. دو کشور در سال گذشته یک پیمان صلح امضا کردند تا اختلافات خود را حل و فصل کنند.
2. آن‌ها یک پیمان همکاری اقتصادی با یکدیگر منعقد کردند تا تجارت را افزایش دهند.
3. پیمان دوستی میان اعضای گروه هنوز پابرجا است و همواره در کنار هم هستند.
4. او در ابتدای کارش با رئیسش پیمان بست که هر پروژه را به موقع تحویل دهد.
5. پیمان‌های اجتماعی می‌توانند به اتحاد و همبستگی جامعه کمک کنند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!