کلمه «تجلی» در زبان فارسی به معنای ظهور، تابش یا نمایان شدن است و در متون ادبی و علمی کاربردهای خاص خود را دارد. در زیر نکات نگارشی و قواعد مرتبط با آن آورده شده است:

1. نحوه نگارش: کلمه «تجلی» همیشه به صورت "تجلی" نوشته می‌شود و از نظر املایی صحیح است.

2. نوع کلمه: «تجلی» یک اسم است و به عنوان اسم خاص یا عام می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

3. گزارش زمان: در جملات مختلف می‌توان این کلمه را در زمان‌های مختلف به کار برد، به عنوان مثال:

   • زمان حال: «تجلی عشق در کلام شاعر محسوس است.»
   • زمان گذشته: «در آن لحظه، تجلی یک حقیقت بزرگ رخ داد.»

4. قید و صفات: این کلمه می‌تواند با صفات و قیدهای مختلف همراه شود. به عنوان مثال:

   • «تجلی زیبای طبیعت در بهار جذاب است.»
   • «تجلی ناگهانی این نور حقیقتاً شگفت‌انگیز بود.»

5. جملات وصفی: می‌توان از «تجلی» به عنوان یک جزیی از جملات وصفی استفاده کرد:

   • «لحظه‌ای که تجلی حقیقت را درک کردم، زندگیم تغییر کرد.»

6. استفاده در آثار ادبی: این واژه معمولاً در اشعار و نثرهای ادبی به صورت نمادین به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • «این تجلی عشق، روح‌افزا و جان‌بخش است.»
7. مفاهیم مرتبط: کلمه «تجلی» ممکن است در ترکیب با دیگر کلمات نیز به کار رود، مانند «تجلی الهی»، «تجلی نور»، و ...

در استفاده از این کلمه، مهم است که توجه داشته باشید بافت معنایی آن در متن و نیز تناسب آن با سایر اجزا و عناصری که در حال بیان آن هستید، حفظ شود.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "تجلی" در جملات مختلف آورده شده است:

1. تجلی هنر در این نقاشی به وضوح قابل مشاهده است.
2. خورشید در افق به شکل زیبا و دل‌انگیزی تجلی می‌کند.
3. محبت و گذشت ایشان، تجلی‌ای از روح انسانیت را بروز می‌دهد.
4. فلسفه‌ی او به نوعی تجلی تفکر عمیق و خلاقیتش بود.
5. این شعر، تجلی احساسات عمیق شاعر در مورد عشق و تنهایی است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!