کلمه "تحسین‌آمیز" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از ترکیب دو قسمت "تحسین" و "آمیز" ساخته شده است. در زیر به نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. جایگاه و استفاده: "تحسین‌آمیز" به عنوان صفتی برای توصیف یک چیز یا عمل که باعث تحسین و ستایش می‌شود، به کار می‌رود. مثال: "شاعر با اشعار تحسین‌آمیز خود، دل‌های زیادی را ربود."

2. فاصله‌گذاری: در نوشتار فارسی، وقتی دو واژه به هم متصل می‌شوند و تشکیل یک واژه مرکب می‌دهند، معمولاً بین آنها فاصله قرار داده نمی‌شود. بنابراین "تحسین‌آمیز" به صورت پیوسته نوشته می‌شود.

3. نگارش درست: برای نگارش درست این واژه، حتماً باید "آمیز" به طور صحیح با "تحسین" ترکیب شود و حروف اضافه و فاصله‌ها رعایت شود.

4. نحوه‌ی تلفظ: این کلمه به صورت "taḥsīn-āmiz" تلفظ می‌شود. توجه به صحیح خواندن و تلفظ این واژه نیز مهم است.

5. آرایه‌های ادبی: در متون ادبی می‌توان از این واژه به عنوان بخشی از آرایه‌های ادبی و زیبایی‌شناسی استفاده کرد.

در نهایت، همواره دقت در استفاده از این واژه و دیگر واژه‌ها در جملات و متون مختلف می‌تواند به غنای زبان کمک کند.