عبارت "تحسین داشتن" در زبان فارسی به مفهوم از کسی یا چیزی قدردانی کردن و در واقع ستایش و تقدیر کردن است. در استفاده از این عبارت، چند نکته و قاعده نگارشی مهم وجود دارد:

1. ترکیب صحیح: "تحسین" به معنای ستایش است و "داشتن" به معنای داشتن و برخورداری. لذا ترکیب "تحسین داشتن" به درستی استفاده شده است.

2. فعل بودن: در جملات فارسی، فعل در زمان و شخص مناسب باید قرار گیرد. مثلاً:

   • من تحسین دارم (شخص اول)
   • او تحسین دارد (شخص سوم)

3. استفاده در جملات: برای افزایش وضوح و بیان احساسات، می‌توان جملات را با قیدهای زمان و مکان غنی‌تر کرد:

   • من همیشه از تلاش‌های او تحسین دارم.
   • تحسین داشتن نسبت به هنر او، نشان دهنده‌ی عمق فهم من است.

4. واژه‌های هم‌معنی: همچنین می‌توانید از واژه‌های هم‌معنی یا عبارات مشابه استفاده کنید تا تنوع بیشتری به متن بدهید. به عنوان مثال:

   • من از او ستایش می‌کنم.
   • او مورد تحسین من است.
5. نظارت بر ساختار جملات: توجه به ساختار صحیح جملات در فارسی، به ویژه در استفاده از حروف اضافه و علامت‌های نگارشی، اهمیت زیادی دارد.

به طور کلی، عبارت "تحسین داشتن" به درستی مفهوم خود را منتقل می‌کند و استفاده از آن باید با رعایت قواعد نگارشی و گرامری باشد.