کلمه «تمام رخ» به معنای نمای کامل یا سراسر دیده‌شده از یک موضوع یا شخص است. در زبان فارسی، ترکیب «تمام رخ» معمولاً به شکل زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد:

1. نوشتار: ترکیب «تمام رخ» باید به صورت جدا نوشته شود و هر دو واژه با حروف کوچک آغاز شوند مگر اینکه در ابتدای جمله باشد.

2. نقطه‌گذاری: در جملات، اگر «تمام رخ» در میانه جمله بیاید، نیازی به کاما یا نقطه‌گذاری خاصی نیست، مگر اینکه قانون نگارشی دیگری ایجاب کند.

3. استفاده در متن: این عبارت بیشتر در متون ادبی، توصیفی یا مربوط به هنر و تصویرسازی استفاده می‌شود.

مثال: "او در این عکس تمام رخ دیده می‌شود."

توجه به این نکته مهم است که در متن‌های علمی یا رسمی ممکن است استفاده کمتر از این نوع ترکیبات دیده شود.

1. او به تمام رخ به من نگاه کرد و لبخند شیرینی به لب داشت.
2. در عکس‌هایش همیشه از زاویه‌ی تمام رخ عکاسی می‌کند تا زیبایی چهره‌اش به خوبی نمایان شود.
3. با تمام رخ ایستاده بود و لباس جدیدش را به نمایش می‌گذاشت.