کلمه «ابیض» به معنی رنگ سفید است و در زبان فارسی به شکل‌های خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از نکات مربوط به قواعد فارسی و نگارشی کلمه «ابیض» اشاره می‌کنم:

1. نحو و صرف:

   • «ابیض» به عنوان یک اسم صفت به کار می‌رود و به معنای رنگ سفید است. در جملاتی که نیاز به توصیف چیزی با رنگ سفید داریم، از این کلمه استفاده می‌کنیم.

2. توافق با اسم:

   • در استفاده از «ابیض»، توجه به جنس و تعداد اسم که توصیف می‌شود، مهم است. به عنوان مثال:
     • «این دیوار ابیض است.» (مفرد مذکر)
     • «این کاغذ ابیض است.» (مفرد مؤنث)
     • «این پارچه‌های ابیض زیبا هستند.» (جمع)

3. تلفظ:

   • تلفظ درست کلمه «ابیض» به صورت «اَبیض» (با فتحه روی «ا» و سکون بر «ب» و ضمه بر «ض») است.

4. مفاهیم مرتبط:

   • در زبان عربی، کلمه «ابیض» به معنای سفید استفاده می‌شود و در فارسی نیز پذیرفته شده است. این کلمه در برخی متون دینی و ادبی نیز کاربرد دارد.
5. نوشتار و اعراب‌گذاری:
   • در نوشتار فارسی، معمولاً اعراب‌گذاری صورت نمی‌گیرد، اما در متون ادبی یا دینی، ممکن است اعراب‌گذاری نیز مورد استفاده قرار گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «ابیض» به درستی و به شکل نگارشی مناسب استفاده کرد.

در اینجا چند مثال برای کلمه "ابیض" در جمله آورده شده است:

1. دیوارهای اتاق با رنگ ابيض نقاشی شده‌اند و فضایی دلپذیر به آن داده‌اند.
2. او یک پیراهن ابيض برای مهمانی خرید که به خوبی با شلوار جینش ست می‌شد.
3. در باغچه، گل‌های ابيضی به زیبایی در کنار گل‌های رنگی در حال شکستگی هستند.
4. فصل بهار می‌آید و درختان با شکوفه‌های ابيض خود زمین را زیبا می‌کنند.
5. در شب‌های پرستاره، آسمان به رنگ ابيضی روشن می‌شود و ستاره‌ها درخشش بیشتری دارند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال خاصی دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!