کلمه "ثاقب" در زبان فارسی به معنای "نفوذ کننده" یا "تاریک کننده" است و در متون ادبی و علمی برای توصیف چیزهایی که می‌توانند به عمق نفوذ کنند یا خیلی تیز و برنده‌ باشند استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و اطلاعات مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: کلمه "ثاقب" باید به صورت صحیح و با حروف فارسی نوشته شود و به املای صحیح آن باید دقت شود.

2. نوع کلمه: "ثاقب" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد تا ویژگی یا حالتی را توصیف کند.

3. استفاده در جملات:

   • مثال: "چشم‌های او ثاقب و نافذ بودند."
   • مثال: "این نوع ابزار ثاقب می‌تواند به راحتی از سطوح سخت عبور کند."

4. قواعد صرف و نحو: در جملات، تغییرات در ساختار املایی یا معنایی این کلمه ممکن است بر اساس نوع جملات و ترکیب‌های مختلف کلمه (مانند جمع یا مؤنث) ایجاد شود.

5. املا و حرکات: دقت در مخارج حروف و حرکات آن (علامت‌های زبانی) نیز اهمیت دارد، به ویژه زمانی که در شعر یا نثر ادبی از این کلمه استفاده می‌شود.

اگر سوال خاصی درباره این کلمه یا نحوه استفاده از آن دارید، لطفاً بفرمایید!

کلمه "ثاقب" به معنای تیز و نافذ است و معمولاً در متونی با مضمون ادبی و توصیفی استفاده می‌شود. در اینجا چند مثال از استفاده این کلمه در جمله آورده شده است:

1. نگاه ثاقب او به من نشان داد که همه چیز را در مورد من می‌داند.
2. او با ذهنی ثاقب و هوش بالا توانست مسائل پیچیده را به راحتی حل کند.
3. شعرش با تصاویری ثاقب و عمق معنا، دل هر خواننده‌ای را می‌نوازد.
4. در بین جمعیت، چهره‌ای ثاقب و جدی توجه همه را جلب کرد.
5. تحلیل‌های او بر روی داده‌ها به قدری ثاقب بود که همه را شگفت‌زده کرد.

اگر سوال دیگری دارید یا به کمک بیشتری نیاز دارید، بفرمایید!