کلمه «جراحت کردن» از دو بخش تشکیل شده است: «جراحت» و «کردن». در زبان فارسی، برخی قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه وجود دارد که به شرح زیر است:

1. **اوزان و افعال»: «کردن» یک فعل حرکتی است که به معنای انجام عمل مربوط به «جراحت» می‌باشد. به همین دلیل، این ترکیب نشان‌دهنده عمل آسیب زدن به چیزی است.

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که توصیف کنندهٔ عمل آسیب یا جراحت به فرد یا چیزی خاص است. مثلاً: «او با چاقو به خود جراحت کرد.»

3. **نسبت به جراحت»: ترکیب «جراحت کردن» از نظر معنایی به عمل زخم زدن یا آسیب رساندن اشاره دارد و در جملات می‌توان معنای آن را به آسانی فهمید.

4. **سیاست نگارش»: در نگارش رسمی، باید از ترکیبات مناسب و صحیح استفاده شود و از تکرار بی‌مورد پرهیز گردد.

5. کنایه و مجاز: در برخی موارد، این کلمه به صورت کنایی یا مجازی هم به کار می‌رود. مثلاً در جملاتی که به جراحت‌های روحی یا عاطفی اشاره دارند.

به طور کلی، استفاده صحیح از «جراحت کردن» بستگی به زمینهٔ جملات و معنای مورد نظر نویسنده دارد.