کلمه "جزا دهنده" به معنای کسی است که جزا (پاداش یا کیفر) می‌دهد. برای نگارش و استفاده درست از این کلمه، به چند نکته توجه کنید:

1. تفکیک واژه‌ها: "جزا" و "دهنده" دو واژه جدا از هم هستند. "جزا" به معنای پاداش یا کیفر و "دهنده" به معنای کسی که عمل اعطای چیزی را انجام می‌دهد.

2. نحوه‌ی نوشتن: کلمه "جزا دهنده" باید به صورت جدا نوشته شود و لازم نیست آن را به هم بچسبانید.

3. نقش دستوری: "جزا دهنده" می‌تواند به عنوان یک اسم در جمله به کار برود، مثلاً: "معلم جزا دهنده دانش‌آموزان است."

4. تطابق با قواعد: در صورتی که بخواهید صفتی را به این ترکیب اضافه کنید، باید به جنس و شمار آن توجه کنید؛ مثلاً: "جزا دهنده‌های موفق."

5. استفاده از علامت نگارشی: اگر "جزا دهنده" در وسط جمله قرار گیرد، بسته به ساختار جمله ممکن است نیاز به ویرگول یا دیگر نشانه‌های نگارشی باشد.

به طور کلی، برای نگارش صحیح واژه‌ها، رعایت قواعد نگارشی و دستور زبان از اهمیت بالایی برخوردار است.