کلمه "چرب زبان" به معنای فردی است که با زبان خود به نرمی و شیرینی صحبت می‌کند و معمولاً از آن برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که به طریقی خود را به دیگران نزدیک می‌کنند یا برای جلب رضایت دیگران از تعریف و تمجید فراوان استفاده می‌کنند.

در استفاده از این کلمه به نکات زیر توجه کنید:

1. رشته‌های معنایی: "چرب" به معنای نرم و روان و "زبان" به معنای گفتار و سخن است. این کلمه عموماً بار منفی دارد و به معنای دورویی یا نفاق به کار می‌رود.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود:

   • "او چرب زبان است و می‌تواند هر کسی را متقاعد کند."
   • "به نظر می‌رسد که حرف‌های چرب زبانش فقط به خاطر جلب توجه است."

3. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار فارسی، این کلمه باید به صورت جدا نوشته شود: "چرب زبان" و نه به صورت ترکیب (چرب‌زبان).
   • در جملات باید به قواعد گرامری زبان فارسی مانند هماهنگی فاعل و فعل و استفاده از علامت‌های نگارشی (Comma، نقطه و ...) توجه شود.
4. تنوع در کاربرد: می‌توانید از این کلمه در متون ادبی، روزمره یا گفت‌وگوهای غیررسمی استفاده کنید. همچنین توجه داشته باشید که ممکن است به جای "چرب زبان" از معادل‌های دیگری نیز استفاده شود، اما "چرب زبان" اصطلاح معتبری است.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "چرب زبان" به درستی و به‌طور مؤثر استفاده کنید.

1. او با چرب زبانی خود توانست مدیر را قانع کند که پروژه‌اش را تأیید کند.
2. در میان دوستانش، همیشه به خاطر چرب زبانیش معروف بود و می‌توانست هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد.
3. چرب زبان‌ها معمولاً در جلسه‌های مذاکره موفق‌تر از دیگران عمل می‌کنند، زیرا می‌دانند چگونه احساسات را مدیریت کنند.