کلمه "احترام گذاشتن" یک ترکیب فعلی در زبان فارسی است که به معنای ارزش قائل شدن برای کسی یا چیزی و رفتار متناسب با آن معنا می‌دهد. در ادامه به برخی از قواعد مربوط به این کلمه از نظر نگارشی و گرامری اشاره می‌کنم:

1. فعل و ساختار: "احترام گذاشتن" یک ساختار فعل است که شامل "احترام" (اسم) و "گذاشتن" (فعل) می‌باشد. "گذاشتن" به معنی قرار دادن و تثبیت کردن است و به معنای عمل احترام قائل شدن برای دیگران به کار می‌رود.

2. فعل متعدی: این فعل معمولاً متعدی است و نیاز به مفعول دارد. به عنوان مثال: "او به بزرگترها احترام گذاشت."

3. حالت‌های مختلف: این ترکیب می‌تواند در زمان‌ها و حالت‌های مختلف صرف و به کار رود:

   • حال: "من به والدینم احترام می‌گذارم."
   • گذشته: "او به معلمش احترام گذاشت."
   • آینده: "ما به همکارانمان احترام خواهیم گذاشت."

4. نحوه بیان: هنگام استفاده از این ترکیب، می‌توان از قیدهای زمان و مکان یا حتی قیدهای حالت استفاده کرد:

   • "او همیشه به معلمانش احترام می‌گذارد."
   • "کسانی که به یکدیگر احترام می‌گذارند، محیط بهتری را می‌سازند."

5. مفرد و جمع: این فعل می‌تواند به صورت مفرد و جمع به کار رود:

   • مفرد: "او به دوستش احترام می‌گذارد."
   • جمع: "آن‌ها به یکدیگر احترام می‌گذارند."
6. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی، باید دقت کرد که این ترکیب به درستی و با رعایت قواعد نگارشی به کار رود.
   • حتماً از ویرگول و سایر علامت‌های نگارشی به درستی استفاده شود تا جمله‌ها بهتر و روان‌تر خوانده شوند.

به طور کلی، "احترام گذاشتن" یک عمل مثبت و زیبا در روابط انسانی است که رعایت آن می‌تواند به بهبود ارتباطات کمک کند.