کلمه "خسته جگر" به معنای یک احساس عمیق از خستگی، دلزدگی و یا غمگینی است که معمولاً در ادبیات فارسی و شعر استفاده می‌شود. برای به کار بردن این عبارت و نگارش صحیح آن، چند نکته نگارشی و قواعدی وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: عبارت "خسته جگر" باید به این صورت نوشته شود و هیچ‌گونه فاصله‌ای بین دو کلمه وجود ندارد.

2. علامت‌گذاری: در صورتی که این عبارت در یک جمله قرار بگیرد، باید به قواعد علامت‌گذاری توجه شود. مثلاً اگر این عبارت بخشی از یک شعر یا جمله بلندتر باشد، باید به تناسب جملات دیگر و قواعد نگارشی مانند استفاده از ویرگول و نقطه توجه شود.

3. استفاده ادبی: این عبارت بسته به متن می‌تواند بار ادبی خاصی داشته باشد. در شعر و نثر ادبی، می‌توان آن را با تلمیح یا تشبیه‌های دیگر ترکیب کرد.

4. تناسب معنایی: این عبارت معمولاً با واژه‌های حسی یا عاطفی همراه می‌شود، بنابراین اگر قرار است در یک جمله یا متن استفاده شود، باید به زمینه معنایی آن توجه کرد.

5. صنعت ادبی: در اشعار، "خسته جگر" می‌تواند به عنوان یک آرایه شعری مانند تشبیه یا مجاز به کار رود.

به عنوان مثال:

• "خسته جگرم، ای یار، در غم تو دلم شاد نیست."
• "سیاه‌پوش ز غم، خسته جگر، چشمانش پر از اشک است."

با رعایت این نکات می‌توان از این عبارت به‌خوبی در نوشتار فارسی بهره برد.