کلمه "خنجر" به معنای سلاحی نوک‌تیز و برنده است که معمولاً برای نزدیک به‌کارگیری در نبردها و یا به‌عنوان سلاحی تزیینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به برخی از قواعد نگارشی و نحوی مربوط به استفاده از این کلمه می‌پردازیم:

1. استفاده صحیح در جملات:

   • "او خنجرش را از غلاف بیرون کشید."
   • "این خنجر به دلیل طراحی زیبا و نوک تیزش مشهور است."

2. جمع و جمع مؤنث:

   • جمع "خنجر" به صورت "خنجرها" است.
   • در برخی موارد، ممکن است برای تأکید بر نوع یا ویژگی خاصی از خنجرها از عبارات توصیفی استفاده شود، مانند "خنجرهای زینتی".

3. استفاده از صفات:

   • می‌توان صفاتی نظیر "نوک‌تیز"، "زیبا"، "قدیمی" و غیره را به کلمه ملحق کرد: "خنجر نوک‌تیز" یا "خنجر زیبای قدیمی".

4. حالت‌های دستور زبانی:

   • تأکید بر روی "خنجر" می‌تواند با استفاده از قیدهای مختلف صورت بگیرد: "او خیلی مهارت دارد که با خنجر کار کند."
5. استفاده در ادبیات و شعر:
   • "خنجر" به عنوان نمادی از شجاعت، خیانت یا نبرد در اشعار و ادبیات فارسی مورد استفاده قرار گرفته است.
   • به عنوان مثال: "گفتم که یار را خنجر غم در سینه است".

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "خنجر" به درستی و در قالب‌های مختلف در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "خنجر" در جمله آورده شده است:

1. خنجر قدیمی که در زیر خاک پیدا شد، داستانی از تاریخ را با خود به همراه داشت.
2. در فیلم‌های تاریخی، همیشه تصاویری از جنگجویانی با خنجر در دست دیده می‌شود.
3. او با خنجر تزیینی خود به مهمانی رفت و همه را مجذوب زیبایی آن کرد.
4. در ادبیات، خنجر نماد خیانت و نابودی در روابط انسانی است.
5. با یک خنجر برنده، می‌توان سبزیجات را به راحتی خلال کرد.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!