کلمه "خندان لب" ترکیبی از دو کلمه "خندان" و "لب" است که به صورت وصفی به یک حالت یا ویژگی اشاره دارد. در نگارش و استفاده از این عبارت، می‌توانید به نکات زیر توجه کنید:

1. نحوه نوشتار: "خندان لب" به صورت جدا از هم و با استفاده از یک فاصله نوشته می‌شود. به معنای واژه‌ای خاص باید دقت شود که در متن مناسب استفاده شود.

2. کاربرد وصفی: این ترکیب به وصف فردی دلالت می‌کند که لبخند به لب دارد یا به طور کلی در حالتی شاداب به نظر می‌رسد. در متون ادبی و توصیفی، می‌توان از این اصطلاح برای صحبت کردن درباره شخصیت‌ها یا حالات روحی استفاده کرد.

3. نحوه استفاده در جملات: این ترکیب را می‌توان در جملات توصیفی به کار برد، مثلاً:

   • "او با چهره‌ای خندان لب، وارد جمع شد."
   • "خندان لب بودن او، به جمع شادی بخشید."

4. قافیه و وزن: در اشعار و متون ادبی، ترکیب "خندان لب" می‌تواند به عنوان یک قافیه یا اصطلاح زیبا مورد استفاده قرار گیرد.

5. تطابق با قواعد گرامری: در صورتی که این ترکیب به عنوان صفت به کار رود، باید به جنس و عدد اسمی که وصف می‌کند، توجه شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از عبارت "خندان لب" به درستی و به صورت مؤثر در نگارش‌های خود استفاده کنید.