کلمه «خوش‌الحان» ترکیبی از دو جزء «خوش» و «الحان» است که هر یک به تنهایی معنای خاصی دارند. در زیر به چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این واژه پرداخته می‌شود:

1. نوشتار درست: کلمه «خوش‌الحان» باید با خط تیره (ـ) بین دو جزء «خوش» و «الحان» نوشته شود. این نشان‌دهنده پیوستگی معنایی آنهاست.

2. معنا: «خوش‌الحان» به معنای کسی است که صدای زیبا و دلنوازی دارد و معمولاً به کسانی اطلاق می‌شود که در خواندن یا نواختن ساز توانایی‌های بالایی دارند.

3. جنس کلمه: «خوش‌الحان» به عنوان یک اسم مرکب از نوع صفت و اسم است که «خوش» به عنوان صفت و «الحان» به عنوان اسم عمل می‌کند.

4. تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت «خوش‌الحان» (با تأکید بر «خوش») تلفظ می‌شود.

5. نکات نگارشی: هنگام استفاده از کلمه «خوش‌الحان» در جمله، بهتر است دقت کنید که معنای کلمه در سیاق جمله شما به خوبی منتقل شود.

مثال: «صدای او آن‌قدر خوش‌الحان است که همه را مجذوب می‌کند.»

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «خوش‌الحان» به درستی و به شیوه‌ای مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.