برای کلمه "خوش ظاهر" در زبان فارسی، قواعد نگارشی و نحوی به شرح زیر است:

1. بخش‌های کلمه: "خوش" به معنای خوب یا دلپذیر است و "ظاهر" به معنای نمود یا شکل است. این ترکیب به معنای زیبا یا دلپذیر در ظاهر استفاده می‌شود.

2. نحوه نوشتن: این ترکیب را باید بدون خط تیره و به صورت جداگانه نوشت: "خوش ظاهر".

3. قید و صفت: "خوش" در اینجا به عنوان قید عمل می‌کند و صفاتی که بعد از آن می‌آید مانند "ظاهر" را توصیف می‌کند.

4. نحوه استفاده: از "خوش ظاهر" معمولاً برای توصیف افراد یا اشیاءی استفاده می‌شود که در نگاه اول خوشایند و زیبا به نظر می‌رسند. مثلاً: "او فردی خوش ظاهر است."

5. عقیده نگارشی: در متون رسمی و ادبی، بهتر است از این گونه ترکیبات به صورت دقیق و مختصر استفاده شود تا روانی متن حفظ شود.

امیدوارم این توضیحات مفید واقع شده باشد! اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.