خویشتن داری

کلمه "خویشتن‌داری" یک واژه ترکیبی در زبان فارسی است که از دو بخش "خویشتن" و "داری" تشکیل شده است. در اینجا به برخی اصول و قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: در نوشتن این کلمه، خط تیره (-) را بین دو بخش "خویشتن" و "داری" قرار می‌دهیم. این خط تیره نشانه پیوستگی معنایی و ساختاری این دو بخش است.

2. زبان و ادب: کلمه "خویشتن‌داری" معمولاً به معنای کنترل بر نفس و منع خود از انجام کارهای ناپسند یا ناخواسته به کار می‌رود. در متون ادبی و رسمی، این واژه به کرات استفاده می‌شود.

3. نحوه‌ی استفاده: این واژه را می‌توان در جملات مختلف به کار برد. به عنوان مثال:

   • "خویشتن‌داری در مقابل temptations بسیار مهم است."
   • "او با خویشتن‌داری از عصبانیت خود جلوگیری کرد."
4. مترادف‌ها و antonym: مترادف‌های این کلمه ممکن است شامل "خودکفایی" یا "کنترل نفس" باشد. در مقابل، کلمه‌هایی مانند "تسلیم‌پذیری" یا "بی‌خود" می‌توانند به عنوان antonym این کلمه در نظر گرفته شوند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "خویشتن‌داری" به درستی و در مکان‌های مناسب استفاده کنید.