کلمه «دایم‌الخمر» به معنای «همیشه در حال نوشیدن شراب» است و معمولاً در متون ادبی و شعری به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه در نگارش فارسی، می‌توان به چند نکته توجه کرد:

1. جدا نویسی: در زبان فارسی نمی‌توان کلمه «دایم‌الخمر» را به صورت جدا نوشت. بنابراین، باید به صورت متصل و به شکل «دایم‌الخمر» نگارش شود.

2. نقطه‌گذاری: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه داشت. به عنوان مثال، اگر در وسط یک جمله قرار گیرد، در صورت نیاز به هر نوع علامت نگارشی، باید به شکل صحیح مورد استفاده قرار گیرد.

3. استفاده از حروف بزرگ و کوچک: این کلمه به صورت کلی همیشه با حروف کوچک نوشته می‌شود، مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد.

4. تطابق با بافت جملات: استفاده از این کلمه باید با بافت کلی متن هماهنگی داشته باشد و از نظر معنایی در سیاق کلمات دیگر گنجانده شود.

5. تناسب با موضوع: کلمه «دایم‌الخمر» بار معنایی خاصی دارد، بنابراین در متونی که به موضوعات مذهبی، اخلاقی یا اجتماعی پرداخته می‌شود، باید با احتیاط و توجیه مناسب به کار رود.

به طور کلی، استفاده صحیح و مناسب از کلمات و عبارات در زبان فارسی به رعایت این نکات بستگی دارد.

1. او به عنوان یک دایم الخمر شناخته می‌شود، زیرا هر روز را به نوشیدن الکل می‌گذراند.
2. خانواده‌اش نگران وضعیت او هستند، چرا که دایم الخمر بودن تأثیرات منفی زیادی بر روی زندگی‌اش دارد.
3. دایم الخمرها معمولاً در تلاش برای ترک این عادت هستند، اما اغلب با چالش‌های زیادی مواجه می‌شوند.